Reeds 5000 jaar geleden was in India en China al een behandeling door middel van drukpunten bekend. Dit is onder meer aangetoond aan de hand van gevonden muurschilderingen. In Midden-Europa zijn geschriften ontdekt van omstreeks 1582 waarin overeenkomstige behandelmethoden worden uiteengezet. Ook verschillende indianenstammen kenden deze werkwijze met drukpunten en pasten ze toe om hun zieken te genezen.
Dr. W. Fitzgerald (1872 – 1942) onderzocht begin deze eeuw de mogelijkheid van orgaanbehandeling op afstand door middel van drukpunten en is de grondlegger van de zonetherapie. In 1917 beschreef de arts E. Bowers de therapie van dr. W. Fitzgerald over reflexzonebehandelingen en publiceerde samen met hem het boek ‘Zone therapy’. In de loop van de afgelopen decennia werd deze kennis uitgebreid en steeds meer uitgewerkt en verfijnd. Een van de specialisaties ervan is de huidige voetreflexzone therapie.
De voetreflexzone therapie gaat uit van twee grondbegrippen. Het menselijk lichaam wordt in tien verticale lichaamszones verdeeld. Iedere lichaamszone correspondeert met een groep voetreflexzones die op hun beurt in betrekking staan met een bepaald gebied in de hersenen. Dit deel van de hersenen staat weer in verbinding met een bepaald orgaan. Massage volgens een bepaalde techniek van de voetreflexzones geeft een reactie in het bijbehorende gebied in de hersenen en strekt op deze wijze zijn werking uit naar het specifieke orgaan. De doorbloeding wordt door de massage bevorderd. Hierdoor kunnen zuurstof en voeding de weefsels beter bereiken en worden afvalstoffen sneller afgevoerd.
Ook voetreflexzone therapie is gericht op het stimuleren van het zelfgenezend vermogen van de mens. Het is een vorm van therapie die kan worden ingezet bij stress, vermoeidheid, slaapproblemen en pijnklachten. Een behandeling duurt een uur.
Voetreflexzone therapie kan prima naast de reguliere gezondheidszorg gegeven worden. En ook als er geen directe klachten zijn, zorgt een voetbehandeling voor een weldadige ontspanning!